Terapia Ręki ma na celu usprawnianie tzw. małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów dłoni i palców, jak również dostarczania wrażeń dotykowych i poznawania dzięki nim różnych kształtów, struktur materiałów oraz nabywanie umiejętności ich rozróżniania. Ponieważ trudności w zakresie małej motoryki są powiązane z rozwojem psychoruchowym dziecka, to i terapia często skupia się na funkcjonowaniu całego ciała. Przede wszystkim służy jednak do osiągnięcia samodzielności w podstawowych czynnościach życia codziennego.
Terapia motoryki ręki wykorzystywana jest w pracy z dziećmi, które reprezentują:
- opóźnienie umiejętności posługiwania się przedmiotami codziennego użytku (picie z kubka, posługiwanie się sztućcami)
- brak precyzji ruchów związaną z nadmiernym lub za małym napięciem mięśniowym
- brak koordynacji ruchów palców, dłoni i przedramienia
- zakłócenia koordynacji wzrokowo-ruchowej przy czynnościach wykonywanych pod kontrolą wzroku - niski poziom graficzny i trudności w innych zadaniach plastycznych: wycinanie, klejenie, lepienie
- szybkość ruchów rąk niedostosowana do zadania
- niechęć do podejmowania czynności manualnych
- niechęć dotykania nowych przedmiotów, różnych faktur
- trudność i niechęć do wykonywania czynności samoobsługowych np. sznurowania butów, zapinania guzików, zabaw manipulacyjnych, takich jak nawlekanie korali
- trudności z budowaniem z klocków
- niechęć dziecka do rysowania
- nieprawidłowy chwyt pisarski, za mocne lub za słabe przyciskanie ołówka
- mózgowe porażenie dziecięce i inne uszkodzenia CUN
